گاهی با خودم فکر می کنم، من کجای این دنیام؟ کی دلش برای من تنگ می شه؟ برای کی مهمه که شادم یا غمگین؟ بیهوده ام یا آشفته... اصلاً شبیه خودم هستم؟
ولی حالا حس خوبی دارم، فریاد بی صدایی دارم توی دلم،... و تورو دارم... این عشقه یا دوست داشتن...؟ هنوز نمی دونم... راحتم، چون می دونم که نوشته هامو نمی خونی! اینجا جایی برای اعتراف هست، جای امنیه!
امروز خواستم بنویسم... بنویسم که چقدر دلم برات تنگ شده... چقدر دلم می خواست که زمان برمی گشت به همون روزای اولی...چقدر ساده بودیم! یادش به خیر!
یاد چشمای دریاییت به خیر! 
یاد هق هقای عاشقیت به خیر!
یاد تو به خیر!م